Şöyledir bu kıssada;
Adamın birisi İmam-ı Â'zam'a gelmiş ve demiş ki:
-"Benim oğlan çok bal yiyor. Başka da bir şey yemiyor. Buna da paramızın yetmesi mümkün değil. Siz sevilen sayılan birisiniz. Ona söyleyin de bal yemesin."
İmam-ı Â'zam biraz düşünmüş ve:
-"Şimdi gidin. 40 gün sonra gelin" demiş onlara.
Aradan 40 gün geçmiş. Tekrar İmam-ı Â'zam ' ın yanına gitmiş çocuk ve babası. Demiş ki adam :
-Ya İmam! Geldim işte nasihat et hele şu çocuğa.
İmam-ı Â'zam çocuğa dönüp bakmış bakmış ....
Ve sadece :
_“Oğlum, bal yeme!” demiş.
Çocuğun babası bu duruma sinirlenmiş ve kızarak:
-“Sadece 3 kelimelik bir cümle demek için mi bizi 40 gün beklettin? Bunu o zaman da söyleyebilirdin!”
İmam-ı Â'zam sakinliğini bozmamış. İbret alınması gereken cevabı vermiş hemen:
-“Ben de bal yemeyi çok severim. O günde bal yemiştim.
Nasihat etmek için o günden beri 40 gün boyunca hiç bal yemedim. Demek
ki bal yememe işi yapılabiliyormuş. Ben bunu kendi nefsimde başardım.
Demek ki çocuk da başarabilir diye düşünerek, ona bir cümlelik bu
nasihati verme hakkını kendimde gördüm.”
Neymiş; "Adam ol" demek için önce adam olmak lazımmış.
İşte o yüzden nasihatin tesirinde nasihat edenin hali mühimdir derler. Gidersin birinin yanına bir söz söyler sana oturur yüreğine. Kiminden de yıllardır dinlersin aynı nasihati, tesir etmez kalbine. Kabahat sözü söyleyende mi yoksa dinleyende midir bilinmez bazen. Ya da nasihat veren mi yoksa alan mı daha nasiplidir ? Benim bildiğim; kabahat aramaksızın herkesin payına düşeni alacağını bilmesi gerektiğidir. Kalpler samimiyse her ikisine de nasip vardır zaten . Nasihat edileni Allah sevmese , gönderir mi hiç nasihat verenin yanına. Nasihat edende samimiyse zaten de sözü nasihat diye demez elbet. Kendi kalbine konuşur o. Aynı İmam-ı Â'zam gibi. Önce kalbine bakar.
Böyle bir devirde ne kadar da zor değil mi? Ee kolay mıdır Â'zam olmak. Yada kalpleri azam yapmak. Hepimiz bir düşünsek başkasına nasihat etme hakkı var mı bende diye samimi olarak. Sanırım çoğumuzun dili lâl olur.
Tüm nasihatleri önce kendimize yapmamız ümidiyle.
Selametle
2015
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder