Kim bir bardak su döktüyse o'na yeşerdi
Dalları kırılınca anladı ancak
Yardım birtek , Rahman dileyince gelirdi.
Neler bekliyoruz değil mi azıcık bir yardımımızın dokunduğu kimselerden. Örneğin bir ömür hatırlasın istiyoruz yaptığımız iyiliği. Bize davranışları hep bunun üzerine kurulsun istiyoruz. Yaptığımız onlarca negatif davranışın hatırlanmasından zerre memnun olmazken, zerre kadar iyilik, büyüsün de büyüsün istiyoruz gözlerde. Neden ? Biz tefeci miyiz ki bir iyiliğe bin yıl vefa istiyoruz. Biz tüccar mıyız ki nefsim, iyiliği satıyoruz?
Vefa umarak yaptıklarımız , hep cefa getirmedi mi sonunda? Hep dönüp dolaşıp kendimizi vurmadık mı kendi silahımızla. Vefalı olmayı minnet etmek zannederken , ömrümüzü minnet bekleyerek harcamadık mı ? Her iyiliğin arkasından , canımızdan bir parça gidiyor gibi baka baka , azalmadık mı varlığımızdan parça parça.
Gel bırakalım yaptığımız iyilikleri kağıttan gemiler gibi sulara. Bakmayalım arkasından , bilmeyelim nereye gitti. Biz önce iyi olmaya niyet edelim, önce insan olmaya. Niyet edelim verenin Allah olduğunu hatırlarken , geriye kalan her şeyi unutmaya.
Ayşe Avcı Aydoğan
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder