CENNET

   

Bugün; Resulullah’ı düşündüm. Taiften dönüşünü , uğradığı saldırıyı , hakareti. Bir peygamberden daha fazla kibirlenmesi gereken kimdi bunu düşündüm. Allah’a en yakın değil miydi ? Dilemesi yetmez miydi bir kavmin helakı için. Üzüldüm...

Kendimi düşündüm kızgın bir çölün ortasında yapayalnız , reddedilmiş. Sığınmasız ve savunmasız , hem haber beklenen hem de haber bekleyen. Yaralı bir kuş gibi. 

Sonra bir sevdim bir daha sevdim Resulullah’ı. Aslanlar gibiydi yaşadığı olay karşısında. Bir aslan kadar kuvvetli , çevik ve kendinden emindi. Allah’ın her zorluğun arkasından bir kolaylık vereceğinden zerre şüphesi yoktu çünkü.  Acizliğe kapılmadı hiç , muhatabı Allah iken Allah’tan yüz çevirip , gaflet içinde olanları muhatap görmedi kendine. Yanmadı , yakmadı , yakılmadı. Dedesi İbrahim’ de öyle yapmamış mıydı ? Ne yanmıştı kavmimden ayrılıyorum diye ? Ne yakmıştı peşimden gelmiyorsunuz diye ? Ne de yakılabilmişti haşa ilahlık taslayan zalimler tarafından. Sonunda zulüm zalimde kalmıştı , mükafat İbrahim’de. Allah sırtındaki yükü almış ,  şanını yüceltmiş İslamın atası yapmıştı. Allah ondan razı olsun. Şimdi de Resulullah yapıyordu aynısını. Çünkü hanif olmak bunu gerektirirdi. Bir orduya ihtiyaç yoktu kanında  islam orduları akarken. Aklın Allah’ın yönelttiği şekilde çalışırken imkan yoktu nefsin çukurlarına düşmeye. 

Ve şanını yüceltmişti Allah. Almıştı sırtından yükünü. Medine’yi vermişti.  Kalplerimizi halden hale çeviren Allah , Yesribi Medine’ye çevirmişti. Medine’ye giden yola binbir türlü kolaylıklar nasip etmişti. Durmadı Resulullah ; kibirlenmedi , kapılmadı rehavete , kendini garantide hissetmedi hiç bir zaman. Bir işten diğerine koştu. Yoruldu fakat vazgeçmedi , duraksamadı. Mükafaatını hep Allah’tan bekledi. İnsanlara ahireti Medine yapmanın yollarını anlattı. Eylemde bulundu eyleme sevk etti. 

Sonra Taif’teki Resulullah canlanıyor gözümde. Namaz vakti geliyor. Tüm cennet ahalisi Resulullah’ın arkasında saf tutmak telaşında. Kadın erkek kim varsa. Sonra teker teker toplanıyor herkes. Hz Ebubekir ile birbirlerine bakıp gülümsüyorlar. Hz Ömer geliyor bir taraftan genç ve çevik , ve hz Osman naif ,sıkılgan sonra Fatıma Alisinin yanında çiçekler açmış etekelerinde. Ve Aişesi Resulullahın , babası ve sevgilisinin ardında ilerliyor. Ve kendimi o namazda saf tutmuş hayal ediyorum. İşte benim cennet hayalim sarıyor o anda heryeri. Bembeyaz püripakız hepimiz. Yanyana omuz omuzayız. İşte bitmiş dünya telaşı ve varılacak yeri haketmişiz. Gözyaşlarımız karışıyor tebessümlerimize. 

Sonra çöl ortasında yalnız kalan kendime dönüyorum ,  cennette saf tutmak için , bırak bu dünyayı... 

Demiyor muki Allah 

Dünya hayatı ancak bir oyun ve bir eğlencedir. Elbette ki ahiret yurdu Allah’a karşı gelmekten sakınanlar için daha hayırlıdır. Hâlâ akıllanmayacak mısınız? Enam 32.  

Ayşe Avcı Aydoğan