Dü Ab-ı Paronoya

Kalbim;
Fırtınalı denizlerin bilinmeyen en derin dibi

İçimdeki karanlığa inat.
Sancılı gecelerin pembe gülüşleridir sevgili

Ve bazen de sevgi,
Travmadayken kurşunlamak bir denizi.
Akıl hastası misali.

Dü abı birbirinden kopartmak ister gibi.

Mümkün mü? Değil tabi.

Sende bilirsin.

Çünkü;

Yaşam kargaşasının cehennem sıcaklığı hayata serpilmiş
Hep mi böyleymiş
Sen söyle ben bilmem; demek ki öyleymiş
Burada mısın yoksa karşımdaki hayalin mi
Bilmiyorum...
Bilmiyorum...

Ama şundan eminim

Ölüm serinmiş güze değmiş

Sevmek yaşamdan gelmiş.

Ayrılık vermiş.

Doğrumu? Pek tabi.

Ölüm acısı gibi bazı ayrılıklar...

2003